Steenkolen en hangmatten vormen de setting voor de film Mother Earth’s inner organs van de Colombiaanse kunstenaar Ana Bravo Pérez. Deze filminstallatie gaat over de winning van steenkool in Colombia en de gevolgen voor de lokale gemeenschappen in La Guajira en industrieën in Nederland en de rest van de wereld. Bravo Pérez zoekt in de film naar het perspectief van Moeder Aarde.
Onderzoek wijst uit dat de grote Colombiaanse mijnbouwbedrijven betrokken zijn bij mensenrechtenschendingen. Nederland is al decennia een van de grootste importeurs van steenkool uit Colombia. Vanwege een gebrek aan transparantie worden de Nederlandse afnemers nauwelijks geassocieerd met de sociale en gewelddadige omstandigheden die ermee zijn gemoeid.
Bravo Pérez: “Although I cannot escape being complicit in the mining of coal by using electricity in the Netherlands, I sympathize with the struggle of indigenous communities in Colombia and their claims for climate justice, reparation and self-determination.”
Bravo Pérez realiseerde zich in Colombia dat de overweldigende natuur uit haar jeugd ook het decor was van een oorlog die ooit begon met kolonisatie en de exploitatie van natuurlijke bronnen. In 2005 is ze haar eigen land vanwege geweld ontvlucht. Als kunstenaar, met een master in film, spelen (de)kolonialisme, klimaat, (gedwongen) migratie en ballingschap een belangrijke rol in haar werk.
“Film works for me as a medium to filter the reality that surrounds me. Analogue film allows me to take time in my hands. And it is the crossover of mediums, which makes the present time tangible.”
Tekst: Esther Darley