Als lezer ben je altijd op twee plaatsen tegelijk. Ten eerste op de plek waar je een tekst leest, ten tweede op de plaats waar de woorden je in gedachten naartoe leiden. Annabelle Binnerts (1995) speelt als kunstenaar met deze dubbelzinnigheid. Dit doet ze bijvoorbeeld in ‘tekstuele muurschilderingen’, waarbij ze woorden op de muur schildert die een beeld van een plek oproepen, maar die ook een relatie aangaan met de architectuur van de plek waar ze geschreven zijn: zoals gangen, deuren, of trappen.
“Eigenlijk zijn die muurschilderingen een samenwerking”, zegt Binnerts. “Ik maak de helft, de toeschouwer maakt het beeld in z’n verbeelding af.” Hoewel ze met tekst werkt, ziet Binnerts zichzelf uitdrukkelijk als beeldend kunstenaar en kiest ze er voor om haar werk in tentoonstellingsruimten te laten zien. Als je een boek leest kun je de ruimte waarin je je bevindt namelijk helemaal vergeten, terwijl je in een tentoonstelling juist extra let op hoe zaken eruit zien, voelen en klinken. De imaginaire ruimte en de concrete ruimte vormen samen het beeld.
Naast een muurschildering laat Binnerts bij Prospects ook een nieuw textielwerk zien. De figuren op de twee grote banieren komen voort uit een onderzoek naar archetypen in sprookjes, fabels en mythen. In veel verhalen worden er specifieke eigenschappen aan planten en dieren toegeschreven: een vos is sluw, een roos staat voor pure schoonheid. Zulke symbolen zijn zo archetypisch dat we ze onmiddellijk herkennen, terwijl ze weinig meer te maken hebben met de manier waarop we de natuur daadwerkelijk ervaren.
Tekst: Sarah van Binsbergen