De Braziliaanse kunstenaar Bernardo Zanotta (1996) maakt films, theatervoorstellingen, performances en installaties.
“I deal with questions between the here and there, the now and then, focused on reading the past critically, often from a queer perspective, and taking from it what we can learn and imagine collectively for our future. My moving-image works flirt with genres such as the essay film, melodrama, sci-fi and sensory ethnography.”
Sinds zijn afstuderen aan de Gerrit Rietveld Academie werkte hij onder andere aan een filmtrilogie over de relatie tussen kannibalisme en de geschiedenis van seksualiteit. Vanuit een dekoloniaal perspectief onderzoekt hij de retorische relatie tussen kannibalisme, exotisme en seksueel verbod.
Als uitgangspunt voor zijn werk grijpt Zanotta vaak terug op historische verhalen of bestaande teksten. Via nieuwe personages en kritische reflectie brengt hij die teksten naar het heden. Zijn film Pretty Pictures is gebaseerd op de roman Les Belles Images (1966) van de Franse schrijfster Simone de Beauvoir. Het boek neemt verschillende sociale rollen in een immer groeiende consumptiemaatschappij onder de loep. De vertelstem switcht tussen de beschrijving van gebeurtenissen en de innerlijke dialoog van de verteller die zichzelf vragen stelt over de toenemende invloed van de technologie en de utopische droom van een gemechaniseerde toekomst. In zijn film toont Zanotta de kloof tussen mooie beelden en hun productie. De ‘mooie beelden’ nam hij op in een semiautomatische plantenkas op het Nederlandse platteland. Binnen worden op kunstmatige wijze bromelia’s gekweekt, een plantensoort die afkomstig is uit Brazilië en hier in Nederland wordt geproduceerd en klaargemaakt voor verkoop.
Tekst: Mirjam Beerman