In haar performances en installaties vertelt Bin Koh (1990) fictieve verhalen over de relatie tussen arbeid en technologie. Koh is geïnteresseerd in de manier waarop het lichaam en de menselijke stem steeds onzichtbaarder worden in het werk in de zorg- en dienstensector, waar steeds meer diensten worden gemedieerd via technologie.
In de installatie die ze bij Prospects laat zien, reflecteert Koh op de manier waarop huishoudtechnologie inspeelt op bestaande ideeën over huishoudelijk werk en zorgtaken. Enerzijds zijn dit soort digitale hulpjes zoals een ‘slimme wekker’ die kinderen met opgewekte stem wakker maakt, of een digitale planner die je herinnert aan alle activiteiten die op de gezinsagenda staan, ontwikkeld om het leven makkelijker te maken. Tegelijkertijd roept de overname van dit soort dagelijkse zorgtaken en verzorgende gebaren door machines ook vragen op. Wat betekent het als technologie dit soort handelingen overneemt? Wat zou er gebeuren als zo’n systeem vastloopt? Dit scenario onderzoekt Koh in haar installatie.
”Technologie neemt steeds meer delen van ons leven en werk over en het wordt steeds moeilijker om de achterliggende processen te begrijpen of te bevragen”, zegt Koh. “Dat heeft er onder andere mee te maken dat het doel van technologie is om onze levens zo soepel mogelijk te laten verlopen. Via mijn performances, installaties en visuele interventies creëer ik een ruimte om daar juist wel vragen over te stellen. Ik breng als het ware het lichaam terug in de machine, en laat de onzichtbare gebaren zien die schuilgaan achter onze gladde schermen.”
Tekst: Sara van Binsbergen