Flora Reznik (1986) beschrijft haar kunstpraktijk als een reeks expedities. Soms is een kunstwerk letterlijk een expeditie, zo reisde ze in 2017 meer dan een maand door Friesland om het landschap te bewerken. Daarvoor, in 2016, trok ze acht maanden lang wekelijks naar het kunstmatige schiereiland de Zandmotor om daar een gat te graven. Soms zit de verkenning meer in theoretisch onderzoek. De spanning van het onbekende verkennen, ver gaan en diep graven, is een drijvende kracht achter haar werk.
In de video installatie New Worlders, te zien bij Prospects, speelt de expeditie inhoudelijk een rol. Het is een speculatief sciencefictionverhaal over de geschiedenis en toekomst van rubber. Een onderzoeker volgt de sporen van haar oudtante Maria, die in de jaren veertig als een van de eerste vrouwelijke ontdekkingsreizigers het zuidelijk Amazonegebied verkende. Vijf performers gekleed in latex pakken, met rubberen banden als rekwisieten lezen historische teksten, bouwen barricades en plannen een politieke alliantie met een gemuteerde schimmel die rubberbomen in Zuid-Amerika aantast. Dit laatste is gebaseerd op feiten: rubber, de verborgen ruggengraat van de wereldeconomie, verkeert, mede dankzij een weerbarstige schimmel, op de rand van de afgrond.
New Worlders stelt een wereld voor waar niet alleen mensen, maar ook niet-mensen zoals schimmels politiek kunnen handelen. Reznik plaatst vraagtekens bij bestaande verhalen over ontdekkingsreizen, ongerepte natuur, en koloniale (en actuele) dromen van vooruitgang. In haar recente projecten is ze vooral op zoek naar manieren waarop mythe, literatuur en geloof bijdragen aan ideeën over de natuur, vooruitgang en wetenschapp
Tekst: Sara van Binsbergen