‘Soft sculptures’, noemt Jurjen Galema (1992) zijn reusachtige, kleurrijke figuren. Op het eerste gezicht ogen ze vrolijk en uitnodigend met hun fluffy uiterlijk en zachte, aaibare ‘huid’. Maar schattig of lieflijk zijn ze allerminst. Elke figuur heeft zijn eigen, scherpe persoonlijkheid. DaddyBearNSA is een grijnzende beer met oorring en op zijn bil een hartvormige ‘daddy’-tattoo. Miss Pamela Planet schittert als glamoureuze draq queen van ruim drie meter, maar haar hoge voorhoofd en angstaanjagende mond met tanden houden je toch een beetje op afstand. Dat geldt ook voor The Gay Wizard: een grotesk, komisch en een tikje naargeestig type waardoor je als kijker heen en weer wordt getrokken tussen aanraken en afstoten. Galema ziet zijn karakters als een pleidooi voor het abnormale, voor de niet stereotype schoonheid en de ruigheid. Hij beschouwt ze als één grote familie die intrigerende verhalen vertolken over gender, identiteit, obsessies en verslaving. Menselijke verhalen waarvoor hij zich laat inspireren door kitsch, populaire cultuur, en zijn eigen ervaringen in het nachtleven en de LGBTQ-scene.
Met zijn alter ego Lola Lasagna speelt Galema in dat nachtleven ook zelf een belangrijke rol. Zijn transformatie als drag queen – het eerste fictieve karakter dat hij echt tot leven liet komen – is voor hem een essentieel onderdeel in het vertellen van een verhaal.
Galema: “Lola en de sculpturen zijn onafscheidelijk: ik zie Lola Lasagna als de CEO en het visitekaartje van mijn kunstpraktijk.”
Geen wonder dus dat ze ook op Prospects verschijnt en hier en daar een performance geeft.
Tekst: Esther Darley