De blik van Majda Vidakovic (1990) is altijd gericht op voorwerpen en ruimtes. Soms fotografeert zij objecten zoals ze hen aantreft, bijvoorbeeld als afgedankt huisraad, afgebroken bouwmateriaal of architectonische details. Vaak rangschikt zij de objecten opnieuw, om ze daarna te fotograferen of te verwerken in een installatie. Zo beweegt zij zich op een zelfgecreëerd speelveld tussen fotografie, ontwerp, sculpturen en rekwisieten, altijd op zoek naar de relatie tussen driedimensionale objecten en hun tweedimensionale representatie. Het verleden speelt daarbij een belangrijke rol. “The concept of leftovers has always fascinated me. I’m intrigued by traces of what’s left behind; a material or a place, affected by nature or human usage”, aldus Vidakovic die getroffen wordt door de schoonheid van imperfectie. De gekozen objecten symboliseren het verleden dat door de kunstenaar wordt herontdekt en een tweede kans krijgt.
Zij legt daarbij de link met haar geboorteland Servië, een ‘leftover’ land dat begin deze eeuw ontstond na het uiteenvallen van Joegoslavië. Dat land bestaat niet meer, maar leeft voort in de overgebleven herinneringen, monumenten, objecten en architectuur. Met de installatie Leftovers presenteert Vidakovic samengestelde sculpturen, gemaakt van materiaal dat zij vond op straat en als symbolen van een overgebleven generatie beschouwt. Hun opstelling doet denken aan een presentatie in een archeologisch museum. Maar net als de abstracte monumenten die na de Tweede Wereldoorlog optimisme moesten uitstralen, wil Vidakovic een nieuw perspectief op de toekomst bieden.
“Through this process, I question myself; why glue the remains back together, and could this ‘new’ construction feel like home?”
Tekst: Mirjam Beerman