Uit onderzoek blijkt dat jongeren van de Generatie Z (geboren tussen 1995-2010) langzamer opgroeien dan eerdere generaties. Ze verlaten het ouderlijk huis relatief laat, studeren langer en beginnen later met werk, relaties en kinderen. Robin Alysha Clemens (1992) volgt in haar project Performing Adulthood zes groepen jongeren in een tijd waarin de wereld snel verandert en de toekomst steeds onzekerder lijkt. Ze zijn opgegroeid met het idee dat succes maakbaar is en ieder gebrek een tekortkoming van het individu. En ze leven in een tijd waarin representaties van wie je bent belangrijker zijn dan ooit, terwijl het onderscheid tussen on- en offline langzaam verdwijnt. Wat betekent volwassen worden voor hen, met welke problemen worden ze geconfronteerd? Performing Adulthood gaat over kijken en gezien worden, over jezelf presenteren, en over hoe dat soms mislukt. Doordat Clemens de jongeren in haar studio met een zelfontspanner een zelfportret laat maken, hebben ze hun zelfbeeld onder controle. Maar door dat proces, en alle momenten daartussen, te filmen wordt diezelfde controle ondermijnd.
Clemens is een verhalenverteller die de grens opzoekt tussen documentaire en kunst. Als maker is ze geïnteresseerd in mensen in de context van groepen en (sub)culturen. Ze visualiseert scènes met een cinematografische benadering, waarbij identiteit en gemeenschapsgevoel alomtegenwoordig zijn. Zo verkende ze voor haar project Owned By No One (2016) verschillende protestbewegingen, maar richtte er ook zelf een op. En voor Yo soy otro tú, tú eres otro yo (2019) portretteerde ze mensen en hun spiritualiteit terwijl ze hen door specifieke belichting letterlijk in een ander daglicht zette.
Tekst: Esther Darley