Tim Mathijsen (1987) heeft altijd de neiging gehad om zijn omgeving te spiegelen aan hoe hij deze eerder gezien heeft, hoe deze is gemedieerd, verteld, afgebeeld. Alsof de hele wereld niets meer is dan een onuitputtelijke bron van referenties, als een woordenboek waarin elk woord rijmt en waar constant nieuwe woorden bijkomen. Op deze modder, humus, klei poogt Mathijsen grip te krijgen met zijn werk. Met hedendaags beeldhouwwerk dat zich ophoudt tussen sculpturale tradities, architectuur en alledaagse objecten probeert hij te reflecteren op de vragen die hij in de wereld tegenkomt. Het zijn vragen over de maakbaarheid van beeld, sculptuur en authenticiteit in creatie.
Het werk dat Mathijsen op Prospects & Concepts laat zien is een sculpturale installatie bestaande uit afgietsels en afdrukken van verschillende voorwerpen die verband houden met allerlei alledaagse voorwerpen, kunstvoorwerpen, praktische voorwerpen. De sculpturen zijn gekaderd door een stalen constructie, een ‘frame’ dat dient als kader of zelfs als sokkel. Alle beelden zijn kopieën, echo’s van de voorwerpen waaraan ze hun beeltenis te danken hebben. Over zijn bedoelingen met dit werk zegt Mathijsen zelf: “De beelden of objecten met symbolische of praktische eigenwaarde verliezen deze waarde wellicht in een moment van een aarzelende beeldenstorm of in een poging een hamer als schroevendraaier te gebruiken”. (SH)