Vera Gulikers

Vera Gulikers (1991) onderzoekt in haar werk onder meer de relatie tussen alledaagse – en stereotype – vrouwelijke handelingen en de schilderkunst. Dat was bijvoorbeeld te zien in de serie Poetsdoeken (2019-’20), schilderijen waarin pastelachtige tinten in vloeiende brede banen over het doek liepen. Het beeld ontstond doordat ze een aangebrachte laag ei-tempera met schoonmaakmiddelen en vlekkenverwijderaars als Vanish Oxi Action had weggeveegd. Het idee voor de serie kwam voort uit een combinatie van experiment en toeval tijdens een werkperiode aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Bij het schoonmaken van een omgestoten emmer ei-tempera had ze onbewust een van de meest onbevangen schilderstreken gemaakt die ze als schilder kon maken, vertelde ze later. Daarmee bleek het schilderen en het schoonmaken als zogenaamde ‘typische vrouwelijke handeling’ in elkaars verlengde te liggen. Ook The Model (Hush hand Hurl), het fel en vrolijk gekleurde beeld op Prospects, ontstond vanuit een feministisch perspectief. In deze sculptuur neemt Gulikers stereotyperende aannames over ‘de vrouw’ op een licht ironische manier op de hak. Dit vrouwelijke model poseert in een klassieke houding die je in vele ‘mannelijke’ oeuvres in de kunstgeschiedenis terugvindt. Maar Gulikers vergrootte de mooie lange benen sterk uit. Ze krullen door de lucht als doodle-achtige lijnen: ideale schoonheid omgevormd tot spaghettislierten waarmee niets is aan te vangen. Gulikers: “Door stereotypen samen te voegen ontstaat er een onafhankelijk beeld, vrij van zijn fotograaf, regisseur, schilder of modeontwerper. Met haar krullende benen staat het beeld symbool voor een zelfstandige, opzichzelfstaande en ruimtelijke schilderstreek, die zijn eigen ideaal bepaalt binnen de schilderkunst.”