Gijs Milius (1985) maakt tekeningen en schilderijen, maar ook installaties en sculpturen. Het liefst maakt hij werk in situ waarmee hij reageert op de omgeving of op de setting waar het werk gepresenteerd wordt. Zo trok hij een blauwe lijn over de wanden en ruiten van een Brusselse galerie waar een serie portretten hing van vrienden met wie hij over zijn werk discussieert. De vrienden schilderde hij met serieuze blik, net als de blauwe horizon op de toeschouwer gericht. Bij een andere tentoonstellingsplek in zijn woonplaats Brussel plaatste Milius een tafel met keramische objecten die door een groepje rokers als asbakken werden gebruikt. Het betrof werklozen die Milius via de Dienst voor Arbeidsbemiddeling inhuurde om met elkaar rond de tafel te zitten, een interventie waarmee de werklozen betaald werden met subsidiegeld voor de tentoonstellingsruimte. Het zijn ontregelende situaties die ook zijn tekeningen en schilderijen kenmerken. Wezentjes die toekijken hoe schoenen zich losmaken van de kauwgom op een trottoir, een asbak op een balustrade in een verlaten landschap, twee figuren in een tunnel. Vaak lijken zijn personages wat verschrikt of verwonderd. Wat ze meemaken is mysterieus, soms absurd humoristisch, een andere keer meer onheilspellend. Bij Prospects & Concepts toont Milius een beeld van een rustende Amazone-bewoner. Bij de tentoonstelling in Etablissement d’en Face (Brussel, 2016) keek deze figuur uit op een schilderij met een landschap. In Rotterdam presenteert hij het samen met een tekening van een landschap waar de figuur is gaan rusten of waar hij wellicht in zijn slaap aan denkt. (MB)
Prospects 2018