Joakim Derlow (1990) ziet de objecten in zijn omgeving vaak als personages in een verhaal.
Zo ontwaart hij in een verloren handschoen op de grond de houding van een diva en ziet hij in een afhangend zeildoek een welverdiende slaap. Personificaties die hij inzet in zijn installaties waarin tekeningen, beelden, schilderijen, gevonden objecten, publicaties en eigen voordrachten samen een verhaal vertellen dat je, al wandelend door de installatie, zelf moet zien te ontcijferen. “The narratives that I convey are a mix between the site specific material or historical aspects of the exhibition space contra a fictional narrative influenced by my extensive research in the military perception and camouflage. That is why my work often takes unexpected angles in which I play with the hierarchies of seeing and shift the experience of the art venue – you see, my works are often camouflaged characters with an interest to remain unseen.” In zijn publicatie The hidden and the eye (2016) vergelijkt hij, aan de hand van de begrippen ‘zien’ en ‘verbergen’, het betreden van een kunstruimte met een stad in oorlogstijd waarin je bij elke stap op je hoede moet zijn.
Op Prospects construeert en suggereert Derlow een verhaal waarvan hij de bouwstenen heeft verspreid tussen de andere werken op de beurs- en tentoonstellingsvloer. Het centrale stuk bestaat uit een opvallende fontein in de vorm van een onthoofd beeld dat water spuit in een verderop gelegen bassin dat de vorm heeft van een opengesperde mond. Een folder aan de muur dient voor de bezoeker als gids om de verborgen objecten te ontdekken en zo, met zijn eigen associatieve vermogen, het verhaal te ontcijferen en vorm te geven.