Als Jorge Luis Barragán Castaño (1991) aan tekenen denkt, denkt hij niet persé aan potlood en papier. Hij denkt vooral aan het zetten van markeringen. Die kan je namelijk ook in een muur krassen of in de lucht ‘schrijven’, zoals de sporen van vliegtuigen als lijntekeningen tegen de blauwe hemel. Barragán wil met zijn ‘tekeningen’ geen statements maken over de stand van zaken in de wereld. Tekenen is voor hem een vorm van materieel denken. Daarom ook tekent hij graag eenvoudige vormen zonder specifieke betekenis, eenvoudig te maken en te begrijpen. Ze vestigen niet de aandacht op zichzelf maar vooral op het proces waarin ze zijn ontstaan. En dat is voor Barragán essentieel. In 2018 ontving hij het George Verberg Stipendium voor een project waarin hij botanische tuinen, vanwege hun combinatie van schoonheid en wetenschap, verbond met kunstopleidingen.
Voor het werk op Prospects werd Barragán geïnspireerd door 19e en begin 20e-eeuwse ornamentboeken waarin motieven buiten hun culturele of materiële context zijn geclassificeerd. Met kleine sculpturen van gevouwen golfkarton grijpt hij terug op deze motieven en refereert hij indirect aan het opleggen en adopteren van de barok in Latijns-Amerika tijdens de koloniale heerschappij. Barragán stuurde elke sculptuur per post naar Rotterdam waarbij de verzenddoos – inclusief lichte beschadigingen en poststempels – telkens deel uitmaakt van het werk. De sculpturen figureren ook in een korte stopmotion animatie waardoor ze een theatraal, barok gevoel oproepen.