Kevin Osepa (1994) groeide op in Curaçao en studeerde fotografie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Pas in Nederland realiseerde hij zich hoezeer zijn identiteit was gevormd door de spiritualiteit, de rituelen en de cultuur van Curaçao. In zijn werk, dat bestaat uit foto’s en films, reflecteert hij op zijn Afro-Caribische identiteit, op zijn generatiegenoten en op de postkoloniale erfenis. Brua, een verzamelwoord voor spiritualiteit, rituelen, geloof, natuurgenezing en kwakzalverij op Aruba, Curaçao en Bonaire, speelt een belangrijke rol in zijn werk. Uit de poëtische en magische beelden spreekt een gemis van de magie uit zijn geboorteland.
In de serie Mester Blousé (2017) toont hij verhalen, beelden en rituelen uit zijn jeugd tegen de achtergrond van het Nederlandse landschap in een poging hier een omgeving te creëren waarin hij zich thuis kon voelen. Het is een visueel verhaal waarin “realiteit en magie samen kunnen bestaan zonder westerse vooroordelen.” In zijn film Watamula (2020), die drie keer werd genomineerd voor een gouden kalf op het Nederlands Filmfestival, toont hij een magisch realistisch panorama waarin landschap en lotsbestemming samenkomen. Het onderzoekt volgens Osepa “de masculiniteit binnen de Antilliaanse context, het paradijs als paradox, eindeloos op zoek zijn naar een thuisgevoel.”
Op Prospects toont hij een serie foto’s naast een nieuwe film over een mythische locatie op Curaçao die ooit een belangrijke rol speelde in de slavenhandel en waar nu met regelmaat auto-ongelukken plaatsvinden.