Voor Linde Bast (1987) vormt de hervertelling en geschiedenis van beeld en verhaal de kern van haar werk. Na een opleiding beeldende kunst aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht volgde Bast een master Artistic Research aan de Universiteit van Amsterdam. Met het combineren van academisch onderzoek en visueel experiment voedt ze haar maakproces. Het afgelopen jaar onderzocht ze de relaties tussen verschillende archetypische figuren die door de geschiedenis heen steeds opnieuw opdoemen in mythen, modes en verhalen. Zo ontdekte ze dat het gezicht van een meisje, in 1880 verdronken in de Seine, via de eindeloze reproducties van haar dodenmasker, nu dienstdoet als gezicht van een reanimatiepop. Dit verhaal leidde tot de interactieve installatie die Bast creëerde voor Prospects. Ze ontwikkelde filters, zoals bekend van Snapchat, maar dook daarvoor ook de geschiedenis in en plaatst zo eeuwenoude maskers van archetypes over het gelaat van bezoekers. Opeens verschijnt op je gezicht een masker van Colombina (Commedia dell’Arte) of Chorus girl (Griekse theater). Via deze vrouwelijke figuren uit de westerse theatergeschiedenis verwijst ze naar verschillende culturele vraagstukken, zoals de betekenis van komedie en tragedie, democratie en rechtsstaat, emancipatie, technologie en (westerse) geschiedschrijving. Tegelijkertijd wordt deze figuren en hun gedachtengoed via de bezoeker nieuw leven ingeblazen.
Door het dragen van mondkapjes functioneert de gezichtsherkenning van het filter niet goed, waardoor Bast ervoor heeft gekozen om op Prospects twee stills uit haar installatie te tonen. De titel This was not the comedy we intended when the year began komt uit het script dat Bast voor de ontmoeting van deze twee figuren schreef, maar heeft door de huidige pandemie een andere betekenis gekregen.