Mireille Tap (1990) focust in haar werk op de sociale en emotionele dynamieken in onze hedendaagse samenleving, waarbij ook de emoties van dieren en planten een rol spelen. Dit resulteert in poëtische, licht absurdistische sculpturen en performances die zij presenteert in installaties.
Voor de sculpturen combineert zij oude materialen zoals klei en metaal met relatief nieuwe materialen zoals kunststof. Deze (wan)verhouding tussen aardse en kunstmatige materialen doet voor haar op een aantrekkelijke manier agressief aan. Afgelopen maanden werkte zij voor het eerst met zilver, een materiaal dat zij associeert met sieraden, verfraaiing, aandacht en dierbaarheid. Hiermee borduurt zij verder op de bedeltjes in het werk Good Girl (2020) dat gaat over de machtsverhoudingen tussen mens en huisdier en de kracht die verborgen kan liggen achter een schattige attitude. De titel verwijst naar het “liefkozen van een brave hond en naar de meegaandheid die van een vrouw vaak ook wordt verlangd.”, aldus Tap. Tijdens de performances laat zij letterlijk en figuurlijk haar stem horen, iets wat voor haar in het dagelijks leven minder vanzelfsprekend is. Ook bij het gebruik van haar stem, maakt Tap scherpe combinaties: een zachte, sussende, bijna geautomatiseerde meisjesstem wisselt zij af met scherpe uithalen die het publiek doet opschrikken.
In het nieuwe werk dat Tap voor Prospects maakt, keren al deze elementen terug. Het werk bestaat uit bedeltjes van zilver, steen, glas en klei, die geklemd zijn op een lang gordijn. Door de bevestiging van de bedeltjes ontstaan er draperieën in het gordijn. Wanneer de stof beweegt en de bedeltjes tegen elkaar aan slaan, klinken er kleine, kalmerende ASMR-achtige geluiden.