Wat hebben de stapeltjes kleding in de tentoonstelling te maken met de interventie in de Prospects publicatie? Beiden zijn gerealiseerd door Reinier Vrancken (1992) die met zijn werk subtiele voetnoten plaatst bij hetgeen we waarnemen, interpreteren en betekenis geven. Onder de titel Everybody becoming everybody else plaatst Vrancken nauwkeurig gevouwen kleding, elke stapel in formaat gelijk aan de ander. Ook de plaatsing is duidelijk precisiewerk geweest. De titelbordjes geven meer informatie over de eigenaren van de kleren, maar roepen tegelijkertijd verwarring op. De kleding op elke stapel is dan weliswaar van een persoon geweest, maar de geur blijkt een ander toe te behoren, wiens kleding elders gestapeld is. Zo maakt Vrancken duidelijk dat binnen de schijnbaar zorgvuldig gerangschikte kleding, sprake is van overlappende identiteiten. Eerder werk uit deze estafetteserie toonde hij bij Hilton Art Lab in Rotterdam.
Iets vergelijkbaars is aan de hand met de interventie voorin de Prospects publicatie. Uitgangspunt is de aanname dat elk woord uit twee delen bestaat: enerzijds een afgesproken betekenis en anderzijds een gevoelswaarde. In vertaling blijft de betekenis gelijk, maar het gevoel verandert en raakt zo verwijdert van de betekenis. Deze afstand maakt Vrancken zichtbaar in het werk A translation between words starting at opposite ends of the alphabet (2018-ongoing). In een bestaande tekst zoekt hij naar een woord dat begint met de letter a en in vertaling begint met de letter z. Bij interventies in eerdere publicaties veranderde het woord ‘are’ in ‘zijn’ of ‘aim’ in het Duitse ‘Ziel’. Met deze subtiele ingrepen geeft Vrancken vorm aan de ruimte die zich bevindt tussen de interpretatie en connotatie van de woorden die we uitwisselen.