Tahné Kleijn (1990) maakt foto’s gebaseerd op 17e-eeuwse schilderkunst. Geïnspireerd door de lichtval en composities ensceneert ze nieuwe beelden die daardoor zowel bekend als vreemd aanvoelen. Tableaux vivants, portretten – ze is ook stadskunstenaar van Helmond – of stillevens die ze helemaal naar haar hand kan zetten. Uitgebreid onderzoek en een zorgvuldige regie vormen de basis van haar werk.
In 2015 fotografeerde Kleijn haar eigen gezinsleden in een hedendaagse versie van soo d’oude songen, soo pypen de jonge, een van de beroemde huishoudens van Jan Steen. In zeven tableaux vivants vatte ze verschillende aspecten van haar familieverhaal samen, waarbij verslaving, financiële problemen en geweld worden afgewisseld met trots, trouw en gezelligheid. De beelden zitten – net als de 17e-eeuwse voorbeelden – vol symbolische details waardoor er telkens verschillende verhaallijnen samenkomen. Aanvankelijk werd Kleijn geïnspireerd door de Engelse fotograaf Richard Billingham die in een rauwe en documentaire stijl zijn eigen familie – ook een probleemgezin – vastlegde. Maar Kleijn wilde dit stereotype beeld niet bevestigen. “Ik wilde het probleemgezin uit de taboesfeer halen”, vertelt ze. Ze wilde juist de loyaliteit van haar familie in beeld brengen. Daarom koos ze voor Jan Steen, die humor, schoonheid en wangedrag combineerde onder de noemer ‘lering en vermaak’. In 2020 heeft Kleijn haar familieproject herhaald. De kinderen zijn ouder, er is een tweede generatie, de ouders zijn inmiddels ziek en er is een huwelijksfeest beïnvloed door coronaregels. Maar ook Kleijn heeft zich ontwikkeld: terwijl ze de eerste serie rechtstreeks ontleende aan Steen, werkt ze nu vooral ‘in de stijl van’. “Ik maak ‘schilderijen’ die niet bestaan.”