Daniel Dmyszewicz (1992) is geïnteresseerd in de manier waarop mensen overtuigd raken van een bepaalde werkelijkheid en hoe die overtuiging vervolgens hun wezen beïnvloedt. Hij heeft een fascinatie voor complottheorieën die floreren op obscure internetfora, maar ook voor ongrijpbare ideeën dichter bij huis. Zo werd hij op bezoek bij zijn Poolse familie, midden in de Karpaten, geconfronteerd met de bezetenheid van zijn familieleden voor monsters. Monsters in de vorm van de dieren in het bos; beren, wolven die je ‘s nachts hoort huilen en herten met torenhoge geweien waar het huis van zijn familie mee vol hangt. Zijn oudere neven hebben schetsboeken vol tekeningen van demonen, zijn oom heeft aliens ontmoet in het bos en bij zijn jonge neefjes heeft de monsterobsessie zich vertaald in een liefde voor ‘creepypastas’, memes gebaseerd op spookverhalen. Maar wat is een monster eigenlijk?, vroeg Dmyszewicz zich af. Is het een geest die half in onze en half in een andere wereld leeft? Is het een fictief wezen dat een gedachte, een idee of een emotie verbeeldt? Tijdens zijn aanwezigheid wordt de in Nederland opgegroeide Dmyszewicz ook geconfronteerd met zijn gebrekkige Pools waardoor hij zich afvraagt of hij misschien wel zelf – als iemand die in twee werelden leeft – een monster is. Met de twee sculpturen op Prospects, houten karkassen bekleed met gedroogde fruitschillen, verbeeldt hij de incarnaties van de monsters waartussen wij bestaan.
Tekst: Esther Darley