Gijsje Heemskerk (1990) ziet zichzelf als een soort nar.
“De nar lijkt in eerste instantie een onbenullig en louter lollig figuur”, zegt ze. “Maar hij is wel de enige die de macht van de koning mag ondermijnen.”
In haar werk doet Heemskerk iets soortgelijks: op speelse wijze ondermijnt en bevraagt ze heersende normen. Zo stelt ze het idee van een autonoom kunstenaar aan de kaak door onder andere werk in samenwerking te vervaardigen. Een van haar werken, het doorlopende project The Companion Species as Artist maakte ze met haar hond Wiske. Zo stelt ze de vraag wie kunstenaar kan worden genoemd en wie niet.
De nar is een folkloristisch figuur en folklore neemt dan ook een belangrijke plek in in Heemskerks werk. Tijdens een residentie bij VHDG in Leeuwarden deed zij bijvoorbeeld onderzoek naar de Friese volkslegende van Grote Pier. Vervolgens creëerde zij een nieuwe legende over zijn (grotendeels onbekende) dochters Bonga, Wobbel en Fokel. In haar versie zijn de dochters kunstenaars die via Heemskerk werk maken en verhalen vertellen. Tijdens de presentatie droeg Heemskerk verhalen van de dochters voor, begeleid door muziek van Lyckle de Jong.
Ook in de tekeningen bij Prospects komt folklore terug. Ze zijn deels geïnspireerd op de wetenswaardigheid dat spreeuwen veel meer kleuren kunnen zien dan mensen en anderzijds op oude legendes waarin de wereld werd geschapen door een veelkleurige regenboogslang. Bij de tekeningen hoort een muzikale performance, die zij in samenwerking met o.a. Lyckle de Jong en Kim David Bots speciaal uitvoert voor deze tentoonstelling.
Tekst: Sara van Binsbergen