Iriée Zamblé (1995) schildert fictieve portretten gebaseerd op mensen uit haar eigen omgeving en geeft vorm aan Afro-Atlantische cultuur. Met een scherp oog voor stijl en zelfexpressie schildert ze authentieke figuren. Zo daagt ze via haar werk normatieve patronen in de samenleving uit.
Speciaal voor Prospects maakte Zamblé een nieuw werk. Dit drieluik staat in lijn met een recente ontwikkeling in Zamblé’s praktijk waarin ze tekst en beeld letterlijk samenbrengt op het doek. Z’yeux connait bagage qui est lourd (2022) is de titel van het drieluik en een gezegde in het Nouchi, een informele taal die gesproken wordt in Ivoorkust en een mengeling is van Frans en andere talen. Door deze zin uit te schrijven op het doek, legt de kunstenaar de aandacht op de macht van taal en hoe taal altijd zowel mensen verbindt als buitensluit. Dit gezegde zal namelijk niet voor iedereen te lezen zijn, net als deze gids niet voor iedereen te lezen is. “Ik wil een nieuwe lijn trekken in de leesbaarheid van mijn schilderijen”, vertelt Zamblé. “Ik vind het interessant om te kijken naar tegen wie je spreekt als kunstenaar en welke taal in een ruimte domineert.”
Naast dat de kunstenaar haar praktijk conceptueel verder is gaan uitdiepen door nu expliciet met taal te werken, is Zamblé zichzelf ook visueel verder gaan uitdagen. Sinds kort schildert ze exclusief in blauwtinten en maakt hiermee een nieuwe stap in haar schilderstijl.
Tekst: Milo Vermeire