De letters die Laura Jatkowski (1990) in een kist stapelde, vertelden ooit het verhaal van iemands leven en dood. Ze zijn afkomstig van een grote partij afgedankte grafstenen die Jatkowski vond tijdens een wandeling over een begraafplaats in Berlijn. Ze redde de stenen van de sloop en verwijderde met een kernboor alle letters, zodat op de plek waar ooit de naam van de overledene stond gaten achterbleven. De uitgeholde grafstenen en de letterstaven vormen samen de installatie Untitled (unvergessen) (2022-doorlopend), oftewel: onvergeten. Op Prospects toont Jatkowski de helft van deze installatie.
Op de meeste Europese begraafplaatsen zijn graven geen privébezit. Ze worden vijftien tot vijventwintig jaar verpacht. Als de pacht niet wordt verlengd, worden de grafstenen daarna verwijderd. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de joodse traditie, waar geen enkele grafsteen ooit verwijderd wordt. Jatkowski roept met Untitled (unvergessen) vragen op over hoe we herinneren, hoe we herinnerd willen worden, en hoe objecten dragers van die herinneringen kunnen zijn.
Jatkowski gebruikt in haar sculpturen, performances en video’s vaak bestaande objecten vanwege de emotionele en sprekende waarde die eraan kleeft. Voor Untrammeled, away she goes (2017) laste ze bijvoorbeeld de frames van tweedehands racefietsen aan elkaar. Deze stangen plaatste ze kris kras door de ruimte, als een bos net aangeplante boompjes. “Omdat ze deel uitmaken van ons dagelijks leven, bieden alledaagse voorwerpen een directe verbinding voor de kijker – die heeft er al een voorgeschiedenis mee”, zegt Jatkowski. Met haar ingrepen trekt ze die voorgeschiedenis in twijfel en plaatst ze voorwerpen in een nieuw licht.
Tekst: Sarah van Binsbergen