Voor schrijver en beeldend kunstenaar Michiel Westbeek (1989) is taal het uitgangspunt van zijn interdisciplinaire praktijk die beeldende kunst, theater, performance en audio met elkaar verbindt. “Ik werk projectmatig, waarbij elk project te zien is als een artistiek essay. Aan de hand van een gekozen vraagstelling onderzoek ik onderwerpen uit de filosofie, geschiedenis, psychologie, kunst- en cultuurgeschiedenis, en probeer tot nieuwe en persoonlijke relevante uitspraken te komen. Het uiteindelijke werk valt in één of meer van de genoemde disciplines, maar het gesproken woord speelt hierin altijd een grote rol, evenals het gebruik van fictie en subjectiviteit.”
Bij Prospects presenteert Westbeek een hoorspel. Gezichtsverlies (2019) is geschreven in opdracht van Nieuwe Vide (Haarlem) voor de tentoonstelling waarin kunstenaars reflecteerden op Het Proces van Franz Kafka in relatie tot hedendaagse vormen van bureaucratie. Het dertig minuten durende audiowerk begint tijdens een intakegesprek voor het psychiatrisch onderzoek naar de geestesgesteldheid van Katarina. Dat was tenminste de naam van de hoofdpersoon voor zij om onduidelijke redenen een black-out kreeg, een gebeurtenis die blijkbaar plaatsvond terwijl in haar land een staatsgreep plaatsvond. Nu wordt ze Xantippe genoemd en moet ze bewijzen dat zij aan de goede kant staat. Maar wat zijn de juiste antwoorden? Wordt zij geestelijk gezond bevonden of verklaart de ondervrager haar krankzinnig en moet zij worden gecorrigeerd?
Het hoorspel maakt deel uit van de trilogie Het Ministerie van Tevredenheid. Het tweede deel onderzoekt de mogelijkheden van kunstenaars om zich te verzetten tegen een onderdrukkend regime, in het derde deel vraagt Westbeek zich af wat er gebeurt als een totalitaire machthebber ten val wordt gebracht door zijn eigen bureaucratisch systeem.