Prospects 2021

Valentino Russo

Valentino Russo, I am afraid to forget your face, (detail), 2020

Het werk van Valentino Russo (1994) doet denken aan You Tubevideo’s, Instagram posts en facebook reclames. Hij maakt bewust gebruik van afbeeldingen uit onlinebronnen, al dan niet bewerkt of vermengd met eigen beelden. Die copy-paste mentaliteit weerspiegelt voor Russo het eindeloze hergebruik van zulke beelden in onze, op social media gebaseerde, samenleving waarin onderscheid tussen echt en nep, waar en onwaar en goed en fout steeds moeilijker is. Juist nu dit steeds vaker wordt ingezet voor politieke doeleinden.

Russo construeert met zijn verzamelde beeld- en geluidsfragmenten nieuwe verhalen. Zo bewerkte hij in Eat the Ritch! (2019) footage van woonhuizen in Beverly Hills met rode druipers als bloedspetters in een B-film. Zijn videograms of a revolution, rip mark fisher (2018) is een aaneenschakeling van beelden van luxueuze interieurs waarin flatscreens rellen en plunderingen vertonen. Een pijnlijk contrast.

Met de installatie op Prospects vraagt Russo zich af wat identiteit nog betekent in het “fast-food-scenario van social media”: “we are continually bombarded by bodies and faces that strive for our attention, but at the same time it takes nothing to dissolve this illusion of being, of having a “persona”, with a face swap. The fakeness is real.”

In een voortdurend veranderende stroom van gezichten, variërend van social media-persoonlijkheden en influencers tot animoji’s (emoji’s met menselijke trekken) worden de echte persoonlijkheden uiteindelijk gewist. “I would like to confront the viewer with a “blob” of individuals who appear to be famous and unknown at the same time, influential but irrelevant, and let the viewers be part of this same spectacle through the mirrors and the lights pointed toward them.”