Jaar van toekenning: 2014 Website: emmanueladjei.com / marleenozgur.com Onderdeel van Prospects 2016
Noor Mertens: Hoe komen jullie tot de onderwerpen van jullie gezamenlijke werk? Wat inspireert jullie en hoe vertaalt zich dit vervolgens naar een onderwerpkeuze en scenario?
Marleen Özgür: Emmanuel en ik delen een interesse in verhalen van mensen die met reële problemen worstelen en die vervolgens een schijnrealiteit creëren die zij niet meer kunnen onderscheiden van de werkelijkheid. Wij kruipen graag in de huid van deze personages en trachten hun subjectieve belevingswereld – een vervreemde en vaak fatalistische wereld, gehuld in de nevelen van dromen en angsten – in woord, beeld en geluid te vatten.
Emmanuel Adjei: Wanneer we deze verhalen vertalen naar film, doen wij een poging om op subtiele wijze historische stereotypen en taboes te doorbreken. Het nabootsen van de schijnrealiteit van deze mensen heeft in ons werk namelijk als functie om de kwetsbaarheid van een werkelijkheid te laten zien; onderhuidse pijnen en problematieken juist te tonen.
Noor Mertens: Wat is jullie visie op jullie werk, scharen jullie het onder videokunst of film? Of spelen jullie met deze twee categorieën?
Marleen Özgür: Op de academie zijn we begonnen met het maken van videokunst, maar we ontdekten vrij snel dat we op zoek waren naar andere narratieve strategieën. Voor ons is videokunst het documenteren van een moment dat als een audiovisueel gedicht vertoond wordt. Voor de toeschouwer is de betekenis of ervaring persoonlijk in te vullen. Een film daarentegen is opgebouwd uit een aaneenschakeling van momenten, wat vanzelfsprekend een verhaallijn vormt. Wat de toeschouwer ervaart, wordt bij film veel meer gestuurd door de maker. In ons filmwerk, waarbij het verhaal in de eerste plaats centraal staat, proberen we de poëtische vertelvorm van videokunst te integreren. Tijdens Prospects & Concepts laten we Porselein zien; een korte film over een klein familiedrama dat zich afspeelt in het begin van de vorige eeuw. Het werk verbeeldt de dagen rondom het overlijden van het jongste kind, dat door zijn zussen en alleenstaande moeder wordt verzorgd. De dood, die in elk mensenleven voortdurend op de loer ligt, vertelt in dit verhaal hoe hij in contact komt met de jongen die al een tijdje tegen een longziekte vecht. Als toeschouwer zijn we er getuige van hoe alledaagse momenten in en om het huis een onheilspellend karakter krijgen en hoe de vrouwen op hun eigen wijze omgaan met hun verdriet.
Fragment uit Prospects & Concepts 2016, een uitgave van het Mondriaan Fonds. Interview: Noor Mertens.
Emmanuel Adjei (1988, Amsterdam) & Marleen Özgür (1984, Heesch) wonen en werken in Utrecht.