Click here for English
Kunnen we kiezen van wie we erven? Ja, is het antwoord van Annemarie Wadlow (1993). Zij laat zien dat er veel meer mogelijkheden zijn dan het simpelweg accepteren of verwerpen van een erfenis. Wadlow pleit ervoor dat we ook buiten de familiekring kunnen zoeken naar mensen van wie we willen erven, om zo vorm te geven aan onze identiteit. Omdat erven doorgaans gaat over het doorgeven van eigendom of eigenschappen, moet er een andere manier worden gevonden om iets over te nemen van iemand met wie je geen bloedband hebt. Voor haar eigen werk zoekt Wadlow daarom verschillende bronnen. Daarbij is een tekst uit een goed bijgehouden archief voor haar niet belangrijker dan een flard van een gesprek dat ze ergens opvangt. Van anderen vrouwelijke makers en denkers leerde ze over deze feministische aanpak, die haar helpt om een stem te geven aan mensen die niet zijn gehoord. Die stemmen spreken direct tot haar in de vormen van autofictie waar ze bijzondere interesse in heeft, net als in dagboeken, autobiografieën of memoires.
Haar interesse in erfgoed begon toen Wadlow het archief van haar grootouders doornam. Zij ontvluchtten Duitsland in de jaren dertig. Door video’s te maken, te schrijven en tekenen hield Wadlow bij wat ze tijdens het zoeken over haar grootouders leerde. Op Prospects laat ze een aantal van deze tekeningen zien. Ze geven een beeld van hoe de geschiedenis invloed kan hebben op latere generaties. “De tekeningen zijn daarmee bijna een dagboek”, vertelt Wadlow. Zo kan de bezoeker zien welke stemmen en verhalen haar zelf hebben gevormd.
Tekst: Jorne Vriens