Click here for English
In 2021 vond Kleoniki Stanich (1994) een verzameling brieven op een rommelmarkt in Athene (GR). Uit deze correspondentie uit de periode van 1975 tot 1980 komt een vrouw naar voren die veel ambitie heeft, maar weinig ruimte krijgt zich te ontplooien. “Van dag tot dag beschreef zij welke dingen haar jarenlang belemmerden, waarmee ze de situatie weergaf zoals die was voor een grotere groep mensen” vertelt Stanich. De kunstenaar bedacht een alternatieve levenswandel voor deze vrouw door haar te laten vertrekken uit Athene naar een eiland. De brieven vormden daarbij voor haar en actrice Flomaria Papadaki een leidraad om zelf verder invulling te geven aan het personage.
Met haar film Arrival (2023) biedt Stanich geen gemakkelijke oplossingen voor de problemen op het eiland. Hoewel het niet duidelijk is of de hoofdpersoon zich eenzaam voelt, is duidelijk dat ze uitdrukking wil geven aan iets – er zit haar iets dwars. Het acteerwerk van Papadaki zorgt ervoor dat dat de kijker elke handeling of blik probeert te interpreteren. Hoeveel zelfbegrip is er nodig om de eigen gevoelens te begrijpen en te kunnen uiten? Arrival is te zien als een gelaagde verkenning die verder gaat dan het vergelijken van de situatie van vrouwen in de jaren ’70 ten opzichte van de huidige tijd. Het verkent de vele grenzen die een leven kunnen vormgeven. Stanich: “Er zijn beperkingen door ziekte, trauma, spanning en andere angsten herkenbaar. In de film gaat het om de keuze te proberen daarvan af te komen.”
Tekst: Jorne Vriens