Click here for English
Glastuinbouw maakt in bestaand landschap een ander landschap mogelijk: in de polder zet je een kas neer om daarbinnen in een ander klimaat een gewas te verbouwen. Marcel Mrejen (1994) verzamelde geluiden uit kassen zoals het zoemen en brommen van ventilatoren, pompen en neonlichten om die uren aan audio aan een kunstmatige intelligentie te voeden, die er vervolgens een soundscape van maakte. De installatie Cottagecore (Paradise Haunts Growth) (2022) staat buiten bij de Van Nellefabriek en laat die geluiden via negen speakers horen. Wat de installatie precies laat horen, daar heeft de kunstenaar geen invloed meer op. Ook de duur is onbepaald. De sculptuur is daarmee niet alleen een ruimtelijk gegeven, maar strekt zich ook over een tijdsperiode uit.
Wie dichterbij komt hoort vooral een machinaal geluid. Het lijkt alsof het volume steeds aanzwelt, de installatie maakt dat je verwacht dat er een groots gebaar of een soort ontknoping zal komen, maar die blijft uit. In tegenstelling tot imposante landbouwmachines is de installatie van Mrejen dan ook geen machine met duidelijke functie. Hij noemt de installatie “moedwillig contraproductief”. Dit strookt met Mrejens algemene interesse in economische processen en vormen van uitbuiting. Ook de panelen van zijn hand binnen in de tentoonstelling hangen hier mee samen. De installatie buiten laat soms een stem horen. Het is volgens Mrejen het bewustzijn van het algoritme dat de prijs van groei overpeinst: Hoe kunnen we technologie gebruiken om niet-uitbuitende relaties met de planeet te herstellen?
Tekst: Jorne Vriens