Click here for English
Een graffitischrijver moet een herkenbare tag hebben, die toch niet herleidbaar is naar de persoon die de tag plaatst. Dat laatste is belangrijk omdat graffiti aanbrengen op de meeste plekken verboden is. Dat het werk van Martinus Papilaja (1988) nu aan een publiek wordt gepresenteerd terwijl toch duidelijk is dat hij de maker is, ziet hij als erkenning voor het specifieke ambacht van graffiti.
Papilaja studeerde in 2018 af bij de kunstacademie ArtEZ in Arnhem met onderzoek naar het handschrift van de graffitischrijver. Hij onderzocht wat de noodzaak of drang is om te schrijven en wat de invloed daarvan is op het handschrift. Voor Papilaja is graffiti een ambacht dat door oefening en door het bestuderen van het werk van anderen kan worden geperfectioneerd. Hij is al sinds 2004 actief als graffitischrijver. De ruimte waarin hij zijn ambacht uitvoert is inmiddels verplaatst van de buurt waarin hij opgroeide naar grootschalige stedelijke omgevingen in het binnen- en buitenland. Voor hem is het belangrijk om een omgeving te zoeken waarin hij zich kan meten met anderen. Want hoe blijf je zichtbaar en vooral herkenbaar in een nieuwe ruimte? Papilaja kiest er in zijn werk op Prospects bewust voor om met de vorm te experimenteren. Hij bespuit geen plat vlak maar presenteert drie sculpturen buiten de Van Nellefabriek en twee sculpturen binnen de tentoonstelling die zijn tag in de ruimte neerzetten.
Tekst: Jorne Vriens