Click here for English
De schilderijen van Mirjam Vreeswijk (1997) doen surrealistisch aan. Toch bestaan alle voorstellingen die je ziet op haar schilderijen in werkelijkheid. Althans, Vreeswijk maakt eerst taferelen in haar atelier door zelfgemaakte miniatuurmodellen, foto’s en gevonden voorwerpen te rangschikken. Daarna begint ze pas te schilderen. De dromen en beelden in haar hoofd zijn daarvoor de belangrijkste bronnen. Haar werk volgt de manier waarop dromen zich ook vaak voordoen, waarbij herkenbare en vreemde beelden elkaar afwisselen.
Vreeswijk speelt met de illusie van diepte: “In mijn schilderijen zie je niet goed wat eigenlijk plat of ruimtelijk is. Daarom gebruik ik regelmatig het beeld van een strik. Als ik bijvoorbeeld een landschap met veel diepte erin heb geschilderd, kan ik daar letterlijk een strik omheen doen, waardoor de dieptewerking afneemt.”
Op de schilderijen die ze tentoonstelt op Prospects worden elementen uit verschillende contexten samengebracht. Deze elementen creëren een sfeer die ze omschrijft als melancholisch, unheimisch, griezelig, wonderbaarlijk en lieflijk. Ondanks het feit dat de werken eerst in het echt bestaan, is het niet duidelijk naar wat voor een werkelijkheid je kijkt. Voor Vreeswijk zijn alledaagse objecten handvaten om de toeschouwer een gevoel van herkenning of houvast te geven. Maar uiteindelijk is het de bedoeling dat de kijker zijn grip verliest. De beloning voor het loslaten is een surrealistische reis door de betoverende maar ongrijpbare wereld van Vreeswijk.
Tekst: Jorne Vriens