Click here for English
Théophile Blandet (1993) maakt objecten die “niet echt vertellen wat ze zijn”. Door de perfecte en de uiterst vaardige manier waarop ze zijn gemaakt en omdat ze eruitzien alsof je ze zou kunnen gebruiken, maken ze direct nieuwsgierig. Maar wanneer je probeert te ontcijferen waar ze dan precies voor dienen, treedt de verwarring op.
Blandet studeerde aan de Design Academie in Eindhoven maar is vooral geïnteresseerd in autonome beelden waarin hij telkens de spanning zoekt tussen functioneel object en sculptuur. Tijd vormt een belangrijk element in zijn oeuvre. Dat zit in de eerste plaats in het zichtbaar tijdrovende maakproces. Maar met de twee beelden op Prospects lijkt hij commentaar te geven op de tijd waarin we leven. Zo bestaan de panelen van een kastje met aluminium frame uit dunne glazen screenprotectors. Blandet beschilderde ze met beelden die op zijn mobiele apparaten voorbijtrokken. Door die te schilderen heeft hij ze als het ware bevroren in de tijd als reactie op de vluchtige vloedgolf aan informatie die ons dagelijks via schermpjes bereikt.
Het object daarnaast doet denken aan een omgedraaide tafel met zorgvuldige bewerkte materialen die alle aandacht naar zich toe trekken. Maar doordat één poot als een mast in de lucht steekt, lijkt het ook een vlot waaraan we ons kunnen vastklampen. Daarmee is het werk prikkelend dubbelzinnig: is het een pleidooi om houvast te zoeken in ambacht en perfectie? Of toch een waarschuwing voor de overdosis die ons uiteindelijk naar de verdoemenis zal helpen?
Tekst: Esther Darley