Click here for English
Trees Heil (1993) verkent de vloeibaarheid van de mens aan de hand van thema’s als identiteit en intimiteit. Met haar foto’s, video’s, performances en publicaties toont ze tijdelijke situaties waarin mensen en hun gedrag een nieuwe context krijgen. Neem bijvoorbeeld haar project Amor(ph) (2023), waarvan zes fotografische werken te zien zijn op Prospects. De werken hebben met elkaar gemeen dat menselijke lichamen spelenderwijs getransformeerd worden in iets anders. Er zijn halfnaakte menselijke lichamen te zien die zo zijn opgesteld en aangekleed dat het lijkt alsof ze samengestelde dieren vormen als paarden en kikkers. Ze fotografeert vaak in een natuurlijke omgeving, die speels aandoet en waarvan je meteen gelooft dat er zulke door haar geconstrueerde wezen zouden kunnen voorkomen.
Met dit werk wil de kunstenaar alternatieve omgangsvormen tussen mensen verkennen en de relatie die we met ons eigen lichaam hebben herzien. Heil: “Het zijn poëtische, surreële, absurdistische en licht erotische taferelen. De werken zie ik als een platform voor vrij spel en intimiteit. Dat spel gaat boven het rationele. Het is een intuïtief en spontaan proces.” De camera stelt Heil in staat om dichtbij de ander te kunnen komen en intieme momenten te creëren. Zo weet Heil nieuwe vormen van gedrag te ontlokken waarbij fantasie haar intrede doet in de werkelijkheid.
Tekst: Milo Vermeire