Click here for English
We zien verval vaak als een negatief proces waarbij een voorwerp of plek zijn waarde verliest. Dagmar Bosma (1994) ziet juist potentie in objecten die zijn getekend door de tijd. Voor hen is verval een transformatieve kracht. Met het verlies van een vastomlijnde functie ontstaan allerlei nieuwe mogelijkheden.
Voor SCRAP METAL DREAM BOAT (THE PIERS AHOY!) (2025) gebruikte Bosma schrootmetaal, gevonden op oude industrieterreinen, om stof mee te verven. Deze techniek behelst een dubbel transformatieproces: van metalen gebruiksvoorwerp naar roestig schroot, naar aura-achtige contouren op textiel. Een belangrijke inspiratiebron voor deze installatie zijn de foto’s die fotograaf Alvin Baltrop in de jaren 70 en 80 maakte van de vervallen pieren aan de Hudson River in New York, die destijds golden als een populaire cruiseplek voor homo’s. Subtiel legt Baltrop vast hoe het gebied in een vrijplaats is veranderd, waar je tussen het puin en ingestorte stalen constructies af en toe een glimp van naakte lichamen opvangt. De verroeste ijzeren spanten in Bosma’s installatie refereren naar de verweerde architectuur in Baltrops foto’s en staan in contrast met de strak onderhouden, functionele omgeving van Ahoy. Metaal draagt connotaties van kracht, modernisme en vooruitgang, maar beweegt uiteindelijk altijd richting een staat van roest en verval.
Bosma roept deze corrosieve bewegingen op met oog op de specifieke context van Ahoy. Afgelopen november vond hier een wapenbeurs plaats waarbij Israëlische wapenfabrikanten aanwezig waren die betrokken zijn bij de genocide in Palestina. Staal staat centraal in de economie van destructie. Bosma: “Mogen hun bommen en gevechtsvliegtuigen vastroesten!”
Tekst: Sarah van Binsbergen