Click here for English
Fotograferen en tuinieren liggen volgens Lou-Lou van Staaveren (1990) dicht bij elkaar. Zowel de tuinier als de fotograaf observeert het landschap, maar doet ook interventies: de een met schep en knipschaar, de ander met een camera. Allebei zijn het pogingen om de wereld in meer of mindere mate te beheersen. Van Staaveren doet beide. Ze groeide op in bloemenhoofdstad Aalsmeer in een kwekersfamilie en is zodoende geboren met groene vingers. Én ze studeerde in 2021 af aan de kunstacademie met het fotoproject Pleasant Place. Dat project loopt nog altijd door, en is ook de naam van een publicatiereeks die zij samen met twee anderen opzette. De titel verwijst naar het uit de literatuur afkomstige concept Locus Amoenus: een geïdealiseerde schuilplaats, geïnspireerd op het Hof van Eden. Ook Van Staaveren bouwt aan haar eigen groene paradijs. Samen vormen haar foto’s een fictief portret van haar ideale tuin. Fictief, omdat het geportretteerde groen in werkelijkheid uit vele verschillende tuinen afkomstig is, van Monets idylle in Giverny tot haar ouderlijke tuin in Aalsmeer, die nog altijd als belangrijke proeftuin fungeert.
Het gaat de kunstenaar dus niet om specifieke planten, maar om het romantische idee van de tuin als landschap van de geest, een plek van verbeelding. De vorm van de lijst speelt daarin mee: zo verwijzen de werken op Prospects naar geometrische ontwerpen van kasteeltuinen, zoals die van het Franse Kasteel van Chenonceau. Hiermee schept de kunstenaar een nieuwe fotografische werkelijkheid.
Tekst: Esmee Postma