Click here for English
Urša Prek (1993) wordt gedreven door een nieuwsgierigheid naar wat ons maakt tot wie we zijn. Daarbij richt ze zich op de relatie tussen haar geheugen en de geschiedenis, in constructies van het verleden speelt verbeelding immers een grote rol. Prek werd geboren in Slovenië, twee jaar nadat het land als onafhankelijke republiek werd uitgeroepen. Het Joegoslavische tijdperk dat daaraan voorafging heeft ze dus niet meegemaakt. Het is voor haar een periode die ze alleen kent uit de tweede hand. Ze vraagt zich af in hoeverre die geschiedenis van geërfde herinneringen haar heeft gevormd en zoekt in haar werk naar de relatie daarvan met haar persoonlijke identiteit.
Voor de monumentale installatie Glory Days (2025) betrekt ze ook het collectieve geheugen van het land in haar onderzoek. Via de overweldigende brutalistische monumenten uit het naoorlogse tijdperk, onderzoekt ze de nostalgische herinnering aan het Joegoslavië van weleer. Als onderdeel van het grondgebied van voormalig Joegoslavië, heeft Slovenië een socialistische erfenis. Hierover heerst nog veel verdeeldheid in het land. Enerzijds vertegenwoordigd die erfenis een de geïdealiseerde nostalgie, anderzijds een traumatisch verleden. Die sociale polarisatie vindt Prek interessant. “Deze dubbele herinneringen aan dezelfde gebeurtenissen inspireren mij om verder te duiken in de vloeibaarheid van geheugen en geschiedenis.” Glory Days zou je kunnen beschouwen als een ironisch monument, een gedenkteken buiten de tijd dat vraagt welke verhalen je moet geloven. Het plaatst vraagtekens bij de rol van collectieve historie en persoonlijke identiteit en zoekt antwoorden in dat wat niet is vastgelegd.
Tekst: Esther Darley