Prix de Rome Beeldende Kunst 2017

In 2017 werden kunstenaars Melanie Bonajo, Rana Hamadeh, Saskia Noor van Imhoff en Katarina Zdjelar geselecteerd voor de shortlist. Zij maakten speciaal voor de prijs nieuw werk dat te zien was in de Kunsthal Rotterdam. Beeldend kunstenaar Rana Hamadeh won de Prix de Rome Beeldende Kunst 2017 voor een nieuwe akte van haar operaproject The Ten Murders of Josephine.

Winnaar Rana Hamadeh

Hamadeh bouwt in het operaproject The Ten Murders of Josephine voort op het genre van rechtzaakspektakels en onderzoekt de condities van rechtsgeldigheid en het recht van spreken als onderdeel van juridische verhandelingen. Volgens Hamadeh is de getuigenverklaring onlosmakelijk onderdeel van de rechtspraak, maar blijven veel getuigenissen onuitspreekbaar en onuitgesproken. Voor de Prix de Rome 2017 zette zij een indringende presentatie neer waarin de bezoeker overweldigd wordt door geluid, techniek en tekst in een theatrale setting die aansluit bij de onderwerpen die zij aansnijdt.

Melanie Bonajo, Progress vs Sunsets. HD-Video, “00”48”24, Installation with Theo Demans. Installation view. Photo: Daniel Nicolas

Melanie Bonajo

Can we send “funny” animal videos into space for aliens to discover the Earth’s ecosystem? Deze en andere vragen onderzoekt Bonajo voor het tweede deel in haar trilogie Progress vs. Sunsets (2017), een serie over kwetsbare groepen die bedreigd worden door de neoliberale gedachte dat (economische) wetenschap in staat is de samenleving te transformeren in iets ‘beters’.

Saskia Noor van Imhoff, # +31.001. 1. Fairly soft, very heavy, semi-hard (3–3.5), ductile, malleable, hackly fracture (can be scratched with a fingernail). Opaque with metallic lustre. Very thin sheets are translucent, letting through weak, greenish light. Dissolves easily, leaving the solution pale-blue. Installation view. Photo: Daniel Nicolas

Saskia Noor van Imhoff

In de installatie #+31.00 onderzoekt Van Imhoff hoe de tentoonstellingsruimte als artificiële vitrine kan dienen. Objecten in een vitrine worden op een statische wijze gepresenteerd, alsof zij zich in een tussentijds vacuüm bevinden. Het werk maakt een verbinding naar de manier waarop we onszelf proberen glad te strijken en te conserveren, verwijzend naar een tijdsverloop dat aan een persoonlijke staat kan worden verbonden.

Katarina Zdjelar, Not a Pillar Not a Pile (Tanz fur Dore Hoyer). Multichannel audio-video work, 5’50” loop. Installation view. Photo: Daniel Nicolas

Katarina Zdjelar

Zdjelars nieuwe werk voor de Prix de Rome, Not a Pillar not a Pile (Dance for Dore Hoyer), is geïnspireerd op het archiefmateriaal van een dansstudio voor vrouwen die in 1945 in het naoorlogse Dresden werd opgericht door Dore Hoyer. Zij was een choreografe en Expressionistische danseres die het grafische werk van kunstenaar Käthe Kollwitz als uitgangspunt nam voor haar choreografieën.

De jury

De juryleden van de Prix de Rome Beeldende Kunst 2017 waren: Ferran Barenblit (directeur MACBA, Barcelona), Mariette Dölle (directeur Museum Kranenburgh, Bergen), Folkert de Jong (beeldend kunstenaar), Petra Noordkamp (beeldend kunstenaar), Francesco Stocchi (curator Museum Boijmans van Beuningen, Rotterdam) en voorzitter zonder stemrecht Birgit Donker (directeur Mondriaan Fonds).